‘This fifth Hunter Complex album is still characteristic and familiar, but the shifts in emphasis and musical enrichments lend the music a refreshing beauty and benevolence.’
written in music review: airports and ports
Tag Archives: written in music
written in music review: dead calm and zero degrees
written in music review: open sea
written in music review: hours
Vorig jaar kende Hunter Complex met het album Heat een carrièrehoogtepunt. Het album, ook wel omschreven als een mix van Tangerine Dream, John Carpenter film scores en Simple Minds anno 1981/82 werd goed ontvangen in de internationale pers.
De fraaie albumafsluiter Hours is recentelijk verkozen tot tweede single van de plaat. Een nummer dat binnen vijf minuten een breed scala aan sferen neerlegt middels de mooiste eighties-elektronica die de laatste tijd in Nederland werd gefabriceerd.
Als extra’s komen er nog twee interessante remixen voorbij, beiden van Heat-tracks. Serious Glass werd door het audio-grafische project The No onder handen genomen. Dit resulteert in een flinke EBM en darkwave-injectie die er mag wezen. Vergeleken met de albumversie is deze single-versie beduidend meer upfront. Prima remix.
Drvg Cvulture nam in het verleden op voor roemruchte undergroundlabels als KK en Bunker en was ook te horen op de prachtige verzamelaar Retro Retry 2: Another Another Green World uit 2009. Hij trekt ruim zeven minuten uit voor het opbouwen van zijn versie van Highway Hypnosis. Deze even weelderige als donkere mix geeft een heel nieuwe dimensie aan het oorspronkelijke, verheven highway-gevoel van het orgineel.
Wie nieuwsgierig is naar het live-geluid van Hunter Complex kan op 6 juni terecht in het Patronaat in Haarlem.
Edwin Hofman
written in music review: heat
4 / 5
Hunter Complex vormt een unieke stem binnen de Nederlandse elektronische muziek. Natuurlijk, er zijn wel meer acts beïnvloed door synthesizerpop uit de jaren tachtig maar Hunter Complex zet zijn arsenaal aan elektronica (Yamaha, Roland, Korg, Linn Drum en meer) niet in om de luisteraar in het gezicht te slaan. Lars Meijer, de drijvende kracht, brengt op Heat prettig gedateerde sfeerscheppingen. Ruimtelijke muziek die af en toe uitnodigt tot dansen of wiegen maar die doorgaans als een soundtrack over je heen valt.
Het artwork van deze tweede langspeler van Hunter Complex, een eenzame auto die Noord-Amerika doorkruist, past dan ook wonderwel bij de muziek. Heat klinkt als een soundtrack. De vocalen van Meijer zijn afstandelijk, bijna als een extra toetsenlijn, en versterken het atmosferische karakter van de muziek. Werden de soundtracks uit de jaren tachtig doorgaans ontsierd door ingeblikte gitaren en smakeloos gepingel, Hunter Complex weet met die gedateerde muziek in zijn achterhoofd iets smaakvols te realiseren; Heat zou kunnen doorgaan voor een soundtrack uit 1985, maar dan wel van de hand van John Foxx of Information Society en dus beter dan de meeste Hollywood-scores van 25, 30 jaar geleden.
Opener Heat vormt de start van de rit en met de versnelling na 80 seconden zijn we echt onderweg. Hierna begeleidt een waaier aan veelkleurige elektronica de luisteraar tot het einde van de reis. Soms dwars en afstandelijk, soms poppy. Licht industrieel dan weer kitscherig. Space opent met ontroerende trance-sferen en ontpopt zich als een relatief conventionele synthpoptrack. De beheerste instrumental Daylight vormt een mooie staalkaart van Hunter Complex’ instrumentarium: melodieuze golven doorkliefd door beats. Highway Hypnosis doet zijn naam eer aan: wat steviger, van kleur verschietend; je ziet het avondrood boven de highway geschilderd worden.
Wie een soort nieuwe new wave club classics wil, zal bij Hunter Complex niet direct slagen. Daarvoor is de muziek te weinig gericht op dansvloer en blijven de zanglijnen te bescheiden in de mix. Room is een van de uitzonderingen: uptempo, pittig en gezegend met een kort maar pakkend refrein (‘Come on over to my house / Sunday’). Hierna betrekt de lucht weer even bij Stations om binnen hetzelfde nummer weer open te breken. We zijn nog steeds in beweging.
Het afsluitende Hours heeft wat tijd nodig om op zijn plaats te vallen. Deze wat vetter aangezette track had best wat langer instrumentaal mogen blijven om zo meer stootkracht te genereren. Na een paar minuten vallen de melodieën, de synths en zanglijn echter bijzonder mooi samen en koersen we af op het einde van Heat, een plaat waarmee Hunter Complex zijn karakteristieke ‘synthpop’ weer naar een hoger niveau tilt.
Edwin Hofman
written in music review: hunter complex
3,5 / 5
Na een tweetal lo-fi popplaten en de nodige experimentele elektronische muziek met Psychon en Living Ornaments vond Lars Meijer, artiestennaam Hunter Complex, het de hoogste tijd voor een album met elektronische popliedjes.
Aan het einde van 2009 verscheen als voorproefje van dit album al de gratis te downloaden ep Here Is the Night. De ep verscheen bij het Nederlandse label Narrominded, dat sinds 2000 al flink van zich heeft doen spreken met eigenzinnige rock, elektronische en elektro-akoestische muziek. Een hoogtepunt in de discografie van Narrominded was in 2009 de remake van Brian Eno’s Another Green World, waarop een groot aantal Nederlandse elektro-acts – waaronder Hunter Complex – schitterden.
Het album van Hunter Complex laat vrij milde, wat onderkoelde, elektropop horen die duidelijk maakt dat Lars Meijer zich omringd heeft door een lekkere batterij effecten en (analoge) synths. Hij kan bovendien een uitgebalanceerd en verzorgd elektropopgeluid produceren, waarvoor petje af. Meijer laat zich inspireren door onder meer Depeche Mode en A-ha. Dat geeft al aan dat de muziek van Hunter Complex niet bedoeld is om te confronteren. Het zijn daarom ook in eerste instantie namen als OMD en – meer recent – Erlend Øye die te binnen schieten bij het beluisteren van dit album.
Hunter Complex schotelt geen instanthits voor; veel nummers zijn niet bijzonder melodieus en leunen daarbij ook niet op harde beats of dikke effecten. Voeg daarbij de onderkoelde, wat afstandelijke zang van Meijer, en duidelijk wordt dat dit geen plaat is die je er op eighties-feestjes even makkelijk inknalt, al doen sommige recensenten anders geloven.
Here Is the Night, dat dus al in 2009 verkrijgbaar was, is een van de betere nummers op dit album van Hunter Complex. Een ideeënrijk nummer, prima geproduceerd. Cross kent een mooie sfeervolle opening en dito einde met daartussen prettige uptempo elektropop. In Dance en Kerosine stoeit Hunter Complex wat met ritmes, beats en tempi met behoud van een smaakvolle pop appeal.
Moonset biedt halverwege het album een versnelling die zeker welkom is. Zwaar aangezette akkoorden geven de muziek wat meer body, al suggereert Meijer hier meer dan hij daadwerkelijk aflevert. Dit lijkt het geval bij meerdere nummers: subtiliteit en een zekere distantie staan een instanteffect in de weg. Het is de fraaie productie die de plaat interessant maakt, en de subtiele inkleuring van de nummers, zoals de stemvervormer in Black en de old school hiphop beat van Fashion Street. In het afsluitende Mean Street somt Hunter Complex alles nog even op en krijgen we nog even een kleine staalkaart van alle ingrediënten. Het levert een zwoel en lichtvoetig elektropopnummer op met een stemmige ondertoon. Een typering die je op de meeste nummers van dit smaakvolle album kunt loslaten.
Edwin Hofman
written in music review: here is the night ep
3.5 / 5
Achter Hunter Complex gaat Lars Meijer schuil, een van de drijvende krachten achter het Nederlandse label Narrominded, dat al geruime tijd garant staat voor sterke electro- en ambientreleases. Als voorproefje van het te verwachten album Hunter Complex verscheen onlangs de ep Here Is the Night.
Lars Meijers voorliefde voor synthpop uit de eerste helft van de jaren tachtig bleek onder meer al uit zijn bijdrage aan de Briano Eno cover-cd Another Another Green World (Narrominded, 2009). Het titelnummer van de ep Here Is the Night is enigszins vergelijkbaar: vlotte, vocale synthpop met een stemmige ondertoon en een scheut italo die zeker naar meer smaakt. Toegankelijk maar eigenzinnig.
Remixes
De ep bevat nog een drietal remixes. Garçon Taupe, regelmatig bejubeld vanwege zijn split-lp met Legowelt, komt verrassend uit de hoek met bijna tribale percussie over een relatief kaal old school electrotapijt. Spoelstra levert een robuuste versie af met een noeste beat en een scala aan elektronische loopjes, akkoorden en sequences.
Lars Meijer werkte in het verleden al samen met Coen Oscar Polack (onder meer in Living Ornaments en Psychon). De lange, experimentele interpretatie van Polack staat haaks op de eerdere mixen van Here Is the Night: we horen geen beat, maar wel een hypnotiserend stuk dat de luisteraar op niet onaangename wijze langzaam uit het lood trekt.
Hunter Complex zelf mag vervolgens de ep afsluiten middels het lichtvoetige Fashion Street waar piano, saxofoon en akoestische en elektrische gitaar opduiken. Verrassend, en wat vloekend met de overige nummers laat deze track wellicht het andere uiterste van het spectrum van Hunter Complex horen. Het maakt nieuwsgierig naar het album, dat weleens een breed elektronisch palet zou kunnen bestrijken. Op basis van eerder werk van Hunter Complex, én het label Narrominded, mogen we zeker rekenen op boeiend luistervoer.
Edwin Hofman