Tag Archives: subjectivisten / caleidoscoop
subjectivisten / caleidoscoop review: hours
Steeds meer bands grijpen terug naar de jaren 80, hetgeen voor mij misschien wel de meest belangrijke dan wel interessante muziekperiode is geweest. Daarom van mijn kant geen klachten en zeker niet als het zo goed gebracht wordt als de Nederlandse groep Hunter Complex. Het is het project van Lars Meijer, één van de oprichters van het Narrominded label, die tevens te vinden is in de groepen Larz, Living Ornament, Psychon en Psychon Troopers. Deze muzikale duizendpoot beweegt zich doorgaans in de meer abstracte elektronische vaarwateren, maar toont met zijn nieuwe kindje aan ook goed uit de voeten te kunnen met fraaie retro sounds, waarbij synthpop, wave, aantrekkelijke beats en donkere zang op verrukkelijke wijze samengaan. Hij laat eerder al het gelijknamige debuut (2010) en de lp Heat (2013) het licht zien. Van die laatste verschijnt eerder ook al een single.
Nu is er de tweede, digitale single van dat album, te weten Hours. Hier krijg je de albumtrack Hours plus twee remixen van de nummers Serious Glass en Highway Hypnosis, die bij elkaar goed zijn voor een kwartier aan overheerlijke, nostalgische muziek. Op de originelen hoor je al de muziek van Joy Division, Kraftwerk, Clan Of Xymox, Simple Minds, Suicide, He Said, Wire, OMD, New Order en Depeche Mode langs komen, maar in de remixen worden bepaalde elementen extra onderstreept. In Serious Glass (The No Remix) zijn het voluptueuze beats die het verschil maken en het nummer in het midden van VNV Nation, Joy Division en Clan Of Xymox weet te plaatsen. De mix van Highway Hypnosis door Vincent Koreman aka Drvg Cvltvre brengt een meer rudimentair en duister geheel ten gehore dat neigt naar de EBM van Frontline Assembly en Skinny Puppy, maar dan met een opgewekte beat. Het is hoe dan ook voer voor de melancholici en wave fans onder ons.
Jan Willem Broek
subjectivisten / caleidoscoop review: heat
De laatste paar jaren grijpen steeds meer bands terug naar de jaren 80. Dat komt aan de ene kant denk ik door die heerlijke, ijzersterke en typerende melancholische sound uit die tijd en deels ook om de nostalgische hang ernaar. Er is gewoonweg veel om naar terug te blikken. Wat de hedendaagse bands onderscheidt van de bands van weleer is een bredere muziekkennis en betere apparatuur, waardoor het nooit echt gedateerd klinkt. Overigens zijn niet allen hoogvliegers. Het Nederlandse toonaangevende, klasse label Narrominded stapt in 2010 ook in die moderne trein naar het verleden. Dat doen ze met Hunter Complex en het gelijknamige debuut. Bepaald geen Fyra, want de tijd staat niet stil. Het is een nieuw project van Lars Meijer, één van de oprichters van het Narrominded label en tevens actief als en in de formaties Larz, Living Ornament, Psychon en Psychon Troopers. Deze veelzijdige muzikant beweegt zich doorgaans in de meer abstracte elektronische vaarwateren, maar toont met zijn Hunter Complex aan ook op voortreffelijke wijze uit de voeten te kunnen met vintage sounds gestuurde synthpop vol wave invloeden. Gedateerdheid tot moderne kunst verheven. Trouwens, van een oude, gerijpte wijn heeft toch niemand het over de leeftijd maar juist over de smaak en kwaliteit?
Nu is hij drie jaar later eindelijk terug met zijn tweede album Heat, waar hij weer net zo smaakvol te werk gaat als op zijn debuut (al doet de cover een Americana werkje vermoeden). De vintage synthesizers staan weer volledig in dienst om een eerbetoon aan het verleden te brengen en op hedendaagse wijze te schitteren. Simpelweg gezegd krijg je een heerlijke en bovenal spacy en psychedelische mix van synthpop, wave, krautrock en licht experimentele muziek. Je hoort op afwisselende wijze artiesten en bands als Joy Division, Kraftwerk, Jan Hammer, Clan Of Xymox, Simple Minds, Suicide, He Said, Wire, OMD, New Order en Depeche Mode de revue passeren. Lars weet er zijn eigen draai aan te geven, maar met behoud van de droefgeestigheid en nostalgie van weleer. 47 minuten lang weet hij uiterst pakkende muziek te brengen, die je stevig in de houdgreep neemt. Het is niet alleen bijzonder mooi, het is tevens een schitterende beschouwing geworden op van alles wat geweest is; het duistere verleden op eigenzinnige wijze in het zonnetje gezet. Muziek om bij te dagdromen, je te bezinnen en gewoonweg intens van te genieten. Ook zijn zang klinkt als een ervaren gids door de tijd heen. Het is een filmisch, tot de verbeelding sprekend en wonderschoon geheel geworden, dat iedere melancholicus zal aanspreken. Steengoed en bepaald niet van het Stenen tijdperk dus. Hete nu-nostalgie met een verslavende uitwerking. Het zou daarom ook prima op dat moderne medium, de compact disc, passen. Maar goed dat is wellicht toekomstmuziek. De tweede van Hunter Complex is wederom een fantastische plaat geworden.
Jan Willem Broek
subjectivisten / caleidoscoop review: hunter complex
Het jaar 2009 kenmerkt zich door het teruggrijpen naar de jaren 80, met een nadruk op new wave en synthpop. Parallel hieraan profileert het Nederlandse label Narrominded, waarop vrijwel alles gratis gedownload maar ook gekocht kan worden, zich steeds meer als constante leverancier van kwaliteitsmuziek. Ze besluiten vorig jaar met de mini Here Is the Night van Hunter Complex, het nieuwe project van Lars Meijer, één van de oprichters van het Narrominded label en tevens actief als en in de formaties Larz, Living Ornaments, Psychon en Psychon Troopers. Hierop komen beide zaken mooi samen, want ook Lars grijpt terug naar die periode, overigens met het vizier stevig gericht op de toekomst. Het is een opwarmer voor zijn dit jaar te verschijnen volledige album. Lang wachten is het niet, want zijn gelijknamige album ziet nu al het licht. We hebben met deze strenge winter natuurlijk ook meer dan een opwarmertje nodig. Vanaf de eerste tonen is het gelukkig een hartverwarmende grog, hoewel je door de nostalgische klanken ook dikwijls kippenvel krijgt. Lars maakt melancholische synthpop met wave invloeden van de bovenste plank, waarbij de helden van weleer een mooie blauwdruk vormen voor zijn overwegend warme elektronische geluid. Hij zingt ook op sterke wijze met een onderkoeld en tegelijkertijd zwoele stem. Wat dat betreft moet je meteen denken aan Edvard Graham Lewis. De muziek rakelt een hoop mooie herinneringen op, maar geen seconde heb je gevoel dat je naar een product luistert dat ver over de datum is. Sterker nog, het is eerder een modern eerbetoon aan het verleden. En zelfs al zou je het gedateerd vinden, dan nog zit het sterk in elkaar en is het uiterst genietbaar. Dit soort laidback muziek met kristalheldere elektronische geluiden en smakelijke beats wordt al veel te lang niet meer gemaakt. Het is als blij of wellicht weemoedig worden van het horen van de begintune en het zien van series als Mash, Miami Vice, Cheers en The A-Team maar dan op je hypermoderne hdtv, zoiets. Nostalgisch terugblikken, maar dan op een manier die helemaal van nu is. New Order, Brian Eno, Cabaret Voltaire, He Said, Depeche Mode en OMD hebben allen een schitterende plek in zijn muziek gekregen. Lars laat horen dat hij naast zijn lo-fi, experimentele en ambientprojecten ook op dit gebied goed uit de voeten kan. Zeer warm aanbevolen!
Jan Willem Broek
subjectivisten / caleidoscoop review: here is the night ep
Dit jaar is een sterk muziekjaar geweest, hetgeen niet in de laatste plaats geldt voor het kwaliteitslabel Narrominded met vele hoogwaardige releases. Daarnaast is het ook een jaar geweest met veel terugkeer naar de jaren 80, dus de new wave en donkere synthpop tieren welig. Gooi die twee zaken bij elkaar en je komt al gauw uit op Hunter Complex, het nieuwe project van Lars Meijer, één van de oprichters van het Narrominded label en tevens lid van de formaties Living Ornament, Psychon en Psychon Troopers. De mini Here Is The Night is een opwarmer voor het in 2010 te verschijnen hele album. Naast de titeltrack staan er ook 3 uitstekende remixen hiervan op door Garçon Taupe, Spoelstra en Coen Oscar Polack en tevens de track Fashion Street. Het veelbelovende geheel houdt het midden tussen New Order, Brian Eno, Cabaret Voltaire en OMD. Je hebt het gevoel weer een ouderwetse 12” in handen te hebben, zij het dat de muziek en het medium echt wel van nu zijn. Eén hand diep in het verleden en de blik op de toekomst gericht, zoiets. Het maakt meer dan nieuwsgierig naar het vervolg.
Jan Willem Broek