Tag Archives: interview
interview: complex distractions
interview: haarlems dagblad
Haarlemmer maakt authentieke synthesizerpop
Hunter Complex: Herinnering aan de toekomst van weleer
De synthesizerpop van Hunter Complex ademt nostalgie. Maar sterker nog dan dat is het gevoel van weemoed. Het afgelopen najaar verschenen album Heat klinkt meer als een droom van de jaren tachtig dan als de jaren tachtig zelf. Of nog concreter: als een herinnering aan de toekomstdromen uit de jaren tachtig. Dezelfde weemoed die je overvalt wanner je oog, bladerend door een oud tijdschrift, valt op een advertentie van een meubelzaak met de naam Woonidee 2000.
Achter Hunter Complex gaat Haarlemmer Lars Meijer schuil. Het op vinyl en als download verschenen Heat is zijn tweede album onder die naam, maar de eerste die z’n weg ook internationaal naar liefhebbers van synthesizermuziek weet te vinden. Nadat het wereldwijd gelezen Engelse popblad Mojo het album half december tipte, komen er plots ook bestellingen vanuit Amerika en elders, vertelt Meijer. Komende dinsdag speelt Hunter Complex live bij Geertruida in Haarlem Noord, woensdag in Amsterdam en volgende week tijdens het Groningse Eurosonic.
De muziek op Heat, combineert de sfeer van groepen als Tangerine Dream of Ultravox met filmsoundtracks uit de jaren tachtig. ‘Dat komt doordat ik nadrukkelijk de synthesizers uit die tijd gebruik, zoals de Yamaha DX7 – eigenlijk de eerste generatie digitale synths,’ zegt Meijer. ‘Die hebben een karakteristiek geluid. Iedereen wilde destijds het nieuwste van het nieuwste – maar juist daardoor klinkt dat instrument nu zo ‘jaren tachtig’.’
‘Ik ben met die muziek opgegroeid. Ik vond dat geluid fantastisch. Muziek was voor mij in die tijd nog iets magisch,’ vervolgt de nu vijfendertigjarige muzikant. ‘Een manier om aan de alledaagsheid te ontsnappen. En dat is iets wat ik met Hunter Complex, weer tot leven probeer te brengen. Dat gevoel. Maar anders, natuurlijk. Omdat het nu over het verleden gaat. De toekomst van het verleden.’
In 1998 maakte hij zijn eerste LP onder de naam Larz, een plaat die werd uitgebracht op een klein Amerikaans platenlabel. Zijn ingetogen popliedjes waarbij Lars zelf vrijwel alle instrumenten bespeelde werden destijds nog ingedeeld bij de zogenaamde ‘lo-fi’ en vergeleken met artiesten als Smog of Guided by Voices. Twee jaar later had Meijer samen met stadgenoot Coen Polack het eigen label Narrominded opgezet, dat sindsdien uitgeroeide tot een muzikaal platform dat artistiek meetelt in de frontlinies van de popmuziek.
De stap van Larz naar Hunter Complex is minder groot dan die op het eerste gehoor lijkt. ‘Als Larz had ik een viersporenrecorder, een bas, een gitaar en een piano,’ vertelt Meijer. ‘Daarna ging ik samen met Coen muziek maken onder de naam Living Ornaments en gebruikten we een computer als instrument, waardoor plots alles mogelijk bleek. Onbeperkt. Maar precies dat belemmerde mij. Er was geen focus meer. Door die synthesizers – met all e beperkingen van dien – heb ik voor mijzelf een nieuw kader geschapen waarbinnen ik muziek kan maken. Dat blijk ik nodig te hebben. Het werkt ook voor mij.’
Optreden doet hij steeds meer. En hij vindt het leuk, zegt Lars. ‘Bij de vorige plaat had ik alle muziek op één synthesizerpartij en de zang na op iPod staan. Dat werd live een soort karaoke. Daar ben ik mee gestopt. Nu speel ik alles live met aan elkaar gekoppelde synthesizers. Geen nummers van ‘Heat’, maar nieuwe stukken, zonder zang. De overeenkomst met de plaat is de sfeer die ik schep.’
Peter Bruyn
3voor12 / amsterdam interview: verlies de realiteit met electropop van hunter complex
Lars Meijer komt onder de naam Hunter Complex met zijn eerste album Hunter Complex, een plaat met veel new wave en jaren ’80 invloeden. Voor 3voor12/ Amsterdam beantwoordt hij een paar vragen over dit album.
Hoe was de release van je debuut op 5 februari in Smart Project Space?
Ja, dat was een tof feestje. Smart Project Space is echt een leuke tent en het was ook nog eens superdruk. Tijdens mijn set gebruikte ik als decor de film To Live and Die in LA, een film met Willem Dafoe uit 1985. Die Miami Vice-achtige sfeer van de film paste echt perfect en dat maakte het optreden extra leuk.
Hoe zou jij je stijl omschrijven?
Het is voornamelijk synthpop. Ik gebruik veel synthesizers en die hebben een grote invloed op mijn muziek. Denk aan het oude werk van Depeche Mode en A-ha, de jaren ’80 zit er heel erg in. De leukste elektronica wordt volgens mij in Europa gemaakt. Amerika ligt al een tijdje op zijn gat wat dat betreft.
Waarom de jaren ’80?
Ik ben geboren in ’77, in ’85 was ik acht. Op die leeftijd was muziek al heel erg belangrijk voor mij. Dus de popmuziek van toen heeft de basis gelegd voor mijn smaak. Op de een of andere manier blijft de muziek uit je jeugd toch het meest dichtbij je. Ik begon ook met de toetsen spelen in die tijd.
Hoe maak je die jaren ’80 invloeden modern?
Als ik muziek aan het maken ben, zit ik echt compleet in mijn eigen wereldje en ben ik helemaal niet mee bezig met wat voor muziek er op dat moment gemaakt wordt. Mijn muzieksmaak ligt denk ik al redelijk vast. Uiteraard ontwikkel je jezelf nog wel, maar de basis is helder.
Je hebt een label in Zweden, Sincerely Yours, die kijken ook terug naar de jaren ’80, maar ze maken muziek van nu. Het klinkt fris. Dat heb ik zelf ook voor ogen. Ik heb ook het gevoel dat ik niet de enige ben die met dit soort muziek bezig is, en dat werkt heel motiverend.
Hoe lang ben je bezig geweest met je debuut cd?
Ik denk dat ik er twee jaar mee bezig ben geweest. In het begin was het heel moeilijk, want ik wist niet precies welke kant ik op wilde. Ik wist wel dat ik weer liedjes wilde gaan maken zoals ik rond de eeuwwisseling deed. Uiteindelijk ging het vrij snel en kon ik echt flink doorknallen. Een paar maanden later was het klaar.
Wat zijn nu je plannen en voor de toekomst?
Ik heb nu even geen optredens staan, die ben ik aan het regelen. Eerst moesten alle promo’s eruit. Ik wil eerst veel gaan spelen in Nederland, kijken hoe dat gaat. En dan misschien een tourtje door Europa. En daarnaast ben ik eigenlijk meteen weer begonnen aan de volgende plaat.
Het tweede album zal wel weer even duren, maar ik merk al wel dat het heel anders klinkt dan mijn debuutalbum. Mijn debuutalbum klinkt vrij recht door zee, de volgende wordt misschien iets zweveriger, er zit veel meer lucht in.
Wat is de beste gelegenheid om jouw muziek te beluisteren?
Een koude winterse dag, met een hele scherpe laaghangende zon, waar je dan recht tegenin fietst. Als je in de roes van het moment zit. Daar past mijn muziek wel bij. Ik hou zelf ook hele erg van dat soort momenten. In mijn muziek zit dat ongrijpbare gevoel. Dat je weemoedig wordt, maar ook vrolijk.
Het debuutalbum Hunter Complex van Hunter Complex is nu uit.
Liona Munster