Tag Archives: heat

written in music review: heat

press,

hunter complex - heat front4 / 5

Hunter Complex vormt een unieke stem binnen de Nederlandse elektronische muziek. Natuurlijk, er zijn wel meer acts beïnvloed door synthesizerpop uit de jaren tachtig maar Hunter Complex zet zijn arsenaal aan elektronica (Yamaha, Roland, Korg, Linn Drum en meer) niet in om de luisteraar in het gezicht te slaan. Lars Meijer, de drijvende kracht, brengt op Heat prettig gedateerde sfeerscheppingen. Ruimtelijke muziek die af en toe uitnodigt tot dansen of wiegen maar die doorgaans als een soundtrack over je heen valt.

Het artwork van deze tweede langspeler van Hunter Complex, een eenzame auto die Noord-Amerika doorkruist, past dan ook wonderwel bij de muziek. Heat klinkt als een soundtrack. De vocalen van Meijer zijn afstandelijk, bijna als een extra toetsenlijn, en versterken het atmosferische karakter van de muziek. Werden de soundtracks uit de jaren tachtig doorgaans ontsierd door ingeblikte gitaren en smakeloos gepingel, Hunter Complex weet met die gedateerde muziek in zijn achterhoofd iets smaakvols te realiseren; Heat zou kunnen doorgaan voor een soundtrack uit 1985, maar dan wel van de hand van John Foxx of Information Society en dus beter dan de meeste Hollywood-scores van 25, 30 jaar geleden.

Opener Heat vormt de start van de rit en met de versnelling na 80 seconden zijn we echt onderweg. Hierna begeleidt een waaier aan veelkleurige elektronica de luisteraar tot het einde van de reis. Soms dwars en afstandelijk, soms poppy. Licht industrieel dan weer kitscherig. Space opent met ontroerende trance-sferen en ontpopt zich als een relatief conventionele synthpoptrack. De beheerste instrumental Daylight vormt een mooie staalkaart van Hunter Complex’ instrumentarium: melodieuze golven doorkliefd door beats. Highway Hypnosis doet zijn naam eer aan: wat steviger, van kleur verschietend; je ziet het avondrood boven de highway geschilderd worden.

Wie een soort nieuwe new wave club classics wil, zal bij Hunter Complex niet direct slagen. Daarvoor is de muziek te weinig gericht op dansvloer en blijven de zanglijnen te bescheiden in de mix. Room is een van de uitzonderingen: uptempo, pittig en gezegend met een kort maar pakkend refrein (‘Come on over to my house / Sunday’). Hierna betrekt de lucht weer even bij Stations om binnen hetzelfde nummer weer open te breken. We zijn nog steeds in beweging.

Het afsluitende Hours heeft wat tijd nodig om op zijn plaats te vallen. Deze wat vetter aangezette track had best wat langer instrumentaal mogen blijven om zo meer stootkracht te genereren. Na een paar minuten vallen de melodieën, de synths en zanglijn echter bijzonder mooi samen en koersen we af op het einde van Heat, een plaat waarmee Hunter Complex zijn karakteristieke ‘synthpop’ weer naar een hoger niveau tilt.

Edwin Hofman

original article

indie indie review: heat

press,

hunter complex - heat frontBeoordeel nooit de smaak van het vlees aan de kwaliteit van het hakmes. Toch loopt het water bij voorbaat ons al in de mond wanneer we ons vergapen aan de achterkant van Hunter Complex nieuwe plaat(hoes): een indrukwekkende lijst van vintage synthesizers en drummachines die als gerei dienen voor een fraai staaltje popvakmanschap. Het muzikale alter ego van Lars Meijer (Larz, Psychon, Living Ornaments) toont zich op Heat als een waar connaisseur van de ambachtelijk synthesizerpop waar grootmeesters als Giorgo Moroder en Art of Noise voor de val van het IJzeren Gordijn in uitblonken. Tijd voor Hunter Complex om de draad weer op te pikken.

Waar retro-pocherij van sommige Nederlandse musici algauw uitmondt in vonkloze pastiche pop (we kijken naar jullie, Gardner en Knol..), verzandt Heat nergens in transparante kitsch. De titeltrack doet zijn naam eer aan als de ijzige synth-klanken zich als een warme deken om de luisteraar heen wikkelt. Het kan niet anders of de magistraal stralende synthesizers van Space en Atlantic gonsde door het hoofd van Wubbo Ockels toen hij Aarde bekeek vanuit de Challenger. Naast de kosmische romantiek van Room en hoogtepunt Stations is Hunter Complex verre vies van filmische elementen, zoals in de future noir van China Rain, dat niet misstaat als soundtrack van een John Carpenter-film (minus vechtscènes). Dankzij wonderschone platen als Heat kunnen we voorlopig blijven teren op de gouden erfenis van de eighties.

Ruben Braeken

original article

norman records review: heat

press,

hunter complex - heat front9 / 10

All you ‘80s synth fans will be into this one. Hunter Complex is Lars Meijer, and here he’s making some euphoric ‘80s pop with prominent Yamaha DX7 and Roland D-50 tones which make it sound totally Airwolf, but with the sun-bleached soundtracky heat haze of Inner Tube or a stoned, smudged take on Egyptology. The mixture of analogue and digital synths is well judged and as a child of the ‘80s myself so many of the sounds on here are triggering some serious childhood nostalgia.

If Palm /|\ Highway Chase makes music for car chases, this is music for standing on top of buildings and gazing intensely over the skyline after saving the city from certain destruction. There’s a blurry, layered nostalgic euphoria to many of the tracks with a distant intangible quality which, if you’re like me, will keep you coming back for repeated listens to try and get a grasp on it. This is really excellent.

ReviewBot3000

original article

subjectivisten / caleidoscoop review: heat

press,

hunter complex - heat frontDe laatste paar jaren grijpen steeds meer bands terug naar de jaren 80. Dat komt aan de ene kant denk ik door die heerlijke, ijzersterke en typerende melancholische sound uit die tijd en deels ook om de nostalgische hang ernaar. Er is gewoonweg veel om naar terug te blikken. Wat de hedendaagse bands onderscheidt van de bands van weleer is een bredere muziekkennis en betere apparatuur, waardoor het nooit echt gedateerd klinkt. Overigens zijn niet allen hoogvliegers. Het Nederlandse toonaangevende, klasse label Narrominded stapt in 2010 ook in die moderne trein naar het verleden. Dat doen ze met Hunter Complex en het gelijknamige debuut. Bepaald geen Fyra, want de tijd staat niet stil. Het is een nieuw project van Lars Meijer, één van de oprichters van het Narrominded label en tevens actief als en in de formaties Larz, Living Ornament, Psychon en Psychon Troopers. Deze veelzijdige muzikant beweegt zich doorgaans in de meer abstracte elektronische vaarwateren, maar toont met zijn Hunter Complex aan ook op voortreffelijke wijze uit de voeten te kunnen met vintage sounds gestuurde synthpop vol wave invloeden. Gedateerdheid tot moderne kunst verheven. Trouwens, van een oude, gerijpte wijn heeft toch niemand het over de leeftijd maar juist over de smaak en kwaliteit?
Nu is hij drie jaar later eindelijk terug met zijn tweede album Heat, waar hij weer net zo smaakvol te werk gaat als op zijn debuut (al doet de cover een Americana werkje vermoeden). De vintage synthesizers staan weer volledig in dienst om een eerbetoon aan het verleden te brengen en op hedendaagse wijze te schitteren. Simpelweg gezegd krijg je een heerlijke en bovenal spacy en psychedelische mix van synthpop, wave, krautrock en licht experimentele muziek. Je hoort op afwisselende wijze artiesten en bands als Joy Division, Kraftwerk, Jan Hammer, Clan Of Xymox, Simple Minds, Suicide, He Said, Wire, OMD, New Order en Depeche Mode de revue passeren. Lars weet er zijn eigen draai aan te geven, maar met behoud van de droefgeestigheid en nostalgie van weleer. 47 minuten lang weet hij uiterst pakkende muziek te brengen, die je stevig in de houdgreep neemt. Het is niet alleen bijzonder mooi, het is tevens een schitterende beschouwing geworden op van alles wat geweest is; het duistere verleden op eigenzinnige wijze in het zonnetje gezet. Muziek om bij te dagdromen, je te bezinnen en gewoonweg intens van te genieten. Ook zijn zang klinkt als een ervaren gids door de tijd heen. Het is een filmisch, tot de verbeelding sprekend en wonderschoon geheel geworden, dat iedere melancholicus zal aanspreken. Steengoed en bepaald niet van het Stenen tijdperk dus. Hete nu-nostalgie met een verslavende uitwerking. Het zou daarom ook prima op dat moderne medium, de compact disc, passen. Maar goed dat is wellicht toekomstmuziek. De tweede van Hunter Complex is wederom een fantastische plaat geworden.

Jan Willem Broek

original article

incendiary magazine review: heat

press,

hunter complex - heat frontI wasn’t going to review this record as I did the promo copy for it on the Bandcamp page, the fee being free vinyl. So I feel a bit weird in reneging on my intention to let this release slip by the Incendiary searchlight. Add the fact that Hunter Complex is Lars Meijer who is the label boss of Narrominded, who – guess what – release Hunter Complex and you may start to wonder if this is some elaborate stitch up by the pair of us.

How we tie ourselves in knots, eh? It just goes to show how things roll in these straightened times.

And I’m not sure whether you can take my word for how good this LP is, as I suspect the review may sound a bit forced in trying to find yet more positive things to say, (albeit in a more personal manner), but I’ll try.

In essence this is a devotional record, a fan boy record. In looking to add soundtrack films like Capricorn One and Midnight Crossing you suspect that Lars Meijer just can’t get enough of that late 70s early 80s habitus, can’t squeeze enough emotional juice from an era where technology seemed mysterious, something to be allied with, to be used and recalibrated back, through a human filter. Certainly not the all crushing life-sapping behemoth it seems to be today.

This future / past dichotomy is very strongly felt in the music on Heat, and maybe mirrors the feeling of quaintness (and resultant stasis) that all these 70s and 80s flicks seem to show now, at any rate in their rendering of a dystopian future. Tracks like Hours and Room feel static, trapped, almost on emotional rewind, but luckily that adds a lot of menace to what could be quite straightforward regurgitating of an era’s sound; the sort of ironic period pieces we are often bombarded with nowadays. Room could – if handled wrongly – sound like the worst kind of Depeche Mode mash up. Meijer uses a plethora of vintage synths so the crime could easily be compounded.

Maybe Hunter Complex are serial sentimentalists. A lot of the tracks do have a marked sentimental edge, like Serious Glass or the brilliant Space, which nabs Seeing Out the Angel’s key pattern from the Minds’ Sons & Fascination. The melodies are set high in the gantry, using high register synth washes, punctuated by the odd stab of beat or staccato rhythm. It does sounds (superficially) like the stuff John Maus does, but without his breast beating. There’s an element of Dutch netjes about this LP, something that wouldn’t sit well with Mr. M. But there again there’s an expansiveness which, when allied to the clinical, soi distant elements, becomes much more than the sum of its parts; the opening segment of Highway Hipgnosis is a fab example.

Listen in.

Richard Foster

original article

vital weekly review: heat

press,

hunter complex - heat frontSometimes I worry that time goes by so quick. It’s been really three years since I reviewed the eponymous CD by Hunter Complex, also known as the solo project of Lars Meijer, whom I know as the friendly boss of Narrominded, and as a boss not narrow minded at all. Three years. God. I enjoyed that CD, even have it on my ipod, I think, and here’s a new LP. In an edition of 200 copies only, 100 on black vinyl and 100 on transparent vinyl. It’s crisis everywhere, I was thinking, as this should, technically, be an album that one could sell pretty well. Hunter Complex plays electronic music with a strong pop edge. And I say that because I don’t want to write: Hunter Complex plays electronic pop music. Meijer uses a bit of vocals, occasionally and moved to the background of the piece, but it’s the instrumental music that is important and hence, perhaps, as such less ‘pop music’. If anything, Hunter Complex looks for the early 80s to find it’s sources for inspiration. Italo, Morodor, elektro, Simple Minds. Erm, Simple Minds? Apparently some keyboard lines are straight of Sons and Fascination, which I missed I guess, even when the Simple Minds are on of my favorite all-time bands – from all periods actually. The front cover also read like a catalogue of 80s apparatus: Linn Electronics, TR 707, TR 505, PPG Wave, Yamaha DX 7. That gives this record a certain aura of being dated, and that’s perhaps exactly what I like about it. That whole 80s feel is what makes this record strong, not necessarily each track, but the total sum of music, instruments used, video stills used on the cover and perhaps even Meijer’s singing. Not particular strong, but such was the way back then. A very pleasant record, highly entertaining. Great value!

FdW

original article

bleep review: heat

press,

hunter complex - heat frontLars Meijer’s 2010 debut for Dutch indie label Narrominded showcased a new brand of synthpop, where radio-ready melodies are incorporated into cutting edge production. This sophomore album shows him even more comfortable with that format, dropping John Carpenter influenced keyboard noir (Serious Glass), analogue slabs with goth poetry lyrics (China Rain) and goose-bump guaranteeing synth arpeggios (Daylight).

original article