Naast zevendertig acts die tegelijk op het officiële programma spelen, kent Eurosonic ook een randprogramma. Daarvan is Euromoney in de Gym een van de leukere. Het is zo’n avond waar alles twee uur later begint dan gepland en de obscuriteit er soms bijna te dik bovenop ligt, maar juist door het tijdstip, de kraakpandachtige allure en een op dit soort plekken en momenten altijd aangename aanwezigheid van HARDDRUGS maakt dat allemaal weinig uit.

Hunter Complex steelt hier zo hard de show, dat we zelfs even denken dat we op een uit de hand gelopen huisfeestje van Giorgio Moroder zijn terechtgekomen. Gelukkig is er tussen alle tegendraadse dansbewegingen en boeiende dansvloergespreksonderwerpen als ‘hoe had je eigenlijk willen heten’ ook ruimte voor echt filosofische overpeinzingen, zoals die van de Peruaanse jongen die in Groningen biomedische wetenschappen ofzo studeert. Over de wirwar aan draden waaruit Hunter Complex zijn overrompelend dansbare synthesizerhits pompt, mijmert hij: ‘Eigenlijk ziet het er zo net uit als een soort brein, met al die draden die met elkaar in contact staan.’ Diep.

Casper Sikkema

original article