Op donderdag 9 juli 2020 om half twaalf ‘s avonds kreeg uit het niets de stream van Sign O’ The Times Super Deluxe in mijn mailbox. De hele zomer heb ik bijna niks anders gedraaid. Er is al veel over de box geschreven, maar ik vond het leuk om nog wat dieper in te gaan op de nummers uit de kluis. Veel nummers circuleerden al onder verzamelaars, maar waar zitten de verschillen? Spoiler alert dus!

THE VAULT 1

1. I Could Never Take The Place Of Your Man (1979 version)

Leuke vroege versie van deze klassieker, maar roept ook een prangende vraag op: hoort dit nummer thuis op deze box of op een toekomstige Dirty Mind Super Deluxe? Prince nam het nummer namelijk op in Los Angeles tijdens het afmixen van zijn tweede album Prince. Voor beide keuzes is wat te zeggen. Maar om Duane Tudahl te parafraseren: ‘liever op de Sign O’ Times box, want dan kunnen we er nu al van genieten’. En genieten is deze versie zeker. Een tweelingbroertje van When You Were Mine.

2. Teacher, Teacher (1986 version)

Deze versie circuleert al enige tijd onder verzamelaars. De grote verrassing was de vroege versie uit 1982 die vorig jaar opdook op 1999 Super Deluxe. Maar toch vind ik deze beter. De toegevoegde elementen van Wendy en Lisa zijn geweldig. De elektronische beat, de melancholische klavecimbel, het scheurende orgeltje en natuurlijk het mooie contrast tussen de stemmen van Wendy & Lisa en Prince, waardoor het bijna een duet wordt. Opvallend is dat de versie uit 1982 iets langer is, maar in die extra halve minuut gebeurt niks bijzonders.

3. All My Dreams

Eindelijk is deze klassieker in geweldige kwaliteit te horen! Opvallend hoeveel elementen er zijn weggevallen op de bootlegversies. All My Dreams stond al op een configuratie van Parade, dus ook bij dit nummer de vraag of hij hier wel thuishoort. Veel elementen – waaronder de droge snaredrum – zijn helemaal Parade. En het nummer zit bomvol Wendy en Lisa, dus logisch dat het  nummer werd geschrapt voor Sign O’ The Times. Er circuleert een versie – van de Parade configuratie! – waar All My Dreams omhoog komt uit de wegstervende bellen van Old Friends 4 Sale. Ik heb altijd gedacht dat dat de reden was waarom All My Dreams met een fade-in begon, maar dat is dus niet het geval.

4. Can I Play With U? (featuring Miles Davis)

Er circuleren nogal wat versies van Can I Play With U? Een versie die niet begint met de opkomende gitaarsolo, maar met Miles die wat inblaast voordat het nummer losbarst, een versie met een synth intro waarover Miles de naam van Prince mompelt en een versie die duidelijk anders gemixt is dan die hier te horen is. Kortom: deze samenwerking met Miles Davis moest perfect worden. Hij paste uiteindelijk niet tussen de andere nummers op Tutu, de Miles Davis-plaat uit 1986.

5. Wonderful Day (original version)

De versie met Wendy en Lisa op zang circuleerde al een tijdje, maar deze versie met alleen Prince kenden we nog niet. Heerlijk nummer!

6. Strange Relationship (original version)

De ‘sitar’-versie van Strange Relationship kennen we natuurlijk al lang, maar op bootlegs hield het nummer op bij 4:24. Deze versie gaat nog ruim twee minuten door. Met een prachtig mysterieus einde! De vraag is nu wel: bestaat de mastertape van de oorspronkelijke versie uit 1983 nog? Hopelijk bewaren ze die dan voor de herziene versie van Purple Rain Super Deluxe.

7. Visions

Lisa op de piano. Ze bracht het ooit zelf uit als Minneapolis #1 op een 3″ bonus-cd’tje bij Eroica (1990). Deze mix uit 1986 heeft alleen meer galm en een (nerd alert!) nootje minder aan het begin.

8. The Ballad Of Dorothy Parker (with horns)

Compleet terecht dat Prince de saxofoonpartij van Eric Leeds niet heeft meegenomen op de uiteindelijke versie van Dorothy Parker. Het is een zeikerig melodietje en hij schuurt vaak met de beat en de zang. Een voordeel: we krijgen 50 seconden extra uitloop en daarin jamt Prince nog even lekker door op zijn Yamaha DX7. Clare Fischer schijnt ook een orkestarrangement voor Dorothy Parker te hebben geschreven. Die versie willen we ook graag horen!

9. Witness 4 The Prosecution (version 1)

Deze kennen we! Al is de versie zonder blazers nog lekkerder, want rauwer.

10. Power Fantastic (live in studio)

Power Fantastic kennen we in deze versie al van The Hits/The B-sides. Er zijn alleen drie verschillen. Prince geeft The Revolution aan het begin van het nummer instructies en dat is geweldig om te horen. Daarna speelt de band even warm (ooit gebootlegged als een losstaand nummer met de titel Paris!) en begint de uiteindelijke versie, maar: met andere zang! Susan Rogers zat erbij in de control room en daarom zingt Prince niet ontspannen (en dat hoor je!). De zang heeft hij daarom later opnieuw opgenomen.

11. And That Says What?

Prince was in 1986 bezig met een musical met de naam The Dawn. Bekend is dat It Ain’t Over ’Til The Fat Lady Sings, The Cocoa Boys, Crucial en When the Dawn of the Morning Comes daar voor bedoeld waren. Hoort And That Says What? daar ook bij? Zo klinkt het wel!

12. Love And Sex

Deze Prince-versie is langzamer en voller gearrangeerd dan de bootleg versie met Sheila E. op zang. 

13. A Place In Heaven (Prince vocal)

Wat een details! Je hoort de tape saturatie van de drumcomputer.

14. Colors

Wendy op gitaar. Circuleerde al onder de naam Interlude.

15. Crystal Ball (7” mix)

Ik ben benieuwd wat het verhaal is achter deze single mix. Gemaakt nadat hij de drie dubbelaar Crystal Ball had ingeleverd bij Warner en voordat zij te kennen gaven die niet te willen uitbrengen? Wel interessant dat het nummer niks aan kracht inboet in deze korte versie van 3:30.

16. Big Tall Wall (version 1)

Wat een heerlijk bombastische versie! De tekst past totaal niet bij de muziek en dus heel begrijpelijk dat Prince het nummer later compleet ombouwde en uitkleedde.

17. Nevaeh Ni Ecalp A

Als je dit nummer achterstevoren draait, hoor je pas echt hoe mooi het is. Lisa zingt het nummer over een prachtige orgelpartij. De tweede stem van Wendy (hoog!) is echt wonderschoon. Een korte versie van dit nummer circuleerde al en werd gebruikt in opmaat naar het nummer Dream Factory, met een geestige voice-over van Prince.

18. In A Large Room With No Light

Eindelijk in perfecte kwaliteit! Eric Leeds zei onlangs in een interview dat Prince dit nummer voor een musical schreef. Dus wellicht was The Dawn een serieuzer project dan we tot nu toe dachten?

THE VAULT 2

1. Train

Train circuleerde al een tijdje in hele goeie kwaliteit, toch blijft het een pareltje. Vooral de blazers – die lekker luid in de mix staan – zijn om te smullen. Veel beter dan de versie die hij later aan Mavis Staples gaf.

2. It Ain’t Over ‘Til The Fat Lady Sings

Bedoeld voor The Dawn musical. En dat hoor je!

3. Eggplant (Prince vocal)

In eerste instantie was ik verbaasd dat ze deze versie van Eggplant hadden uitgekozen voor de Sign O’The Times Super Deluxe, want de versie met Wendy op zang is zoveel leuker en grappiger (‘I bet she’s got a real fluffy poodle!’), maar als je de versies na elkaar luistert, heeft de versie met Prince op zang veel meer impact.

4. Everybody Want What They Don’t Got

Deze circuleerde al een tijdje. Opgenomen op dezelfde dag als The Cross.

5. Blanche

Heerlijke jam! Hoe je van een schreeuw een hook maakt.

6. Soul Psychodelicide

Een ingekorte versie van The Revolution rehearsal, opgenomen op 22 juli 1986. De oorspronkelijk jam duurt een uur!

7. The Ball

Eindelijke in goede kwaliteit! Deze oerversie van Eye Know zit vol leuke muzikale dingetjes, maar de feestsfeer komt nooit echt van de grond. Eye Know slaagt daar daarentegen wel in.

8. Adonis And Bathsheba

Een verrassing dat dit nummer een aantal jaren geleden lekte. Doet qua gevoel aan Splash denken en klinkt daardoor meer Parade dan SOTT. 

9. Forever In My Life (early vocal studio run-through)

Prachtig om te horen hoe traditioneel dit nummer was voordat Susan Rogers de fout maakte met de achtergrondvocalen, waardoor de gitaar en piano eruit moesten en het nummer ontstond zoals we dat al jaren kennen. Ook geestig om te horen dat de uitloop zoals die te horen was tijdens de Sign O’ The Times tour allang bedacht was in de studio.

10. Crucial (alternate lyrics)

De versie met de oorspronkelijke tekst! En ook nog eens langer dan de versie die op Crystal Ball (1998) terecht is gekomen. De lange versie daarvan ligt nog in de kluis (met dat prachtige einde), samen met de versie waarop Eric Leeds een prachtige solo geeft. Gelukkig hebben we de bootlegs nog.

11. The Cocoa Boys

De blazers ken je van Trust, de baslijn van Sign O’ The Times en de synth van U Got The Look. Interessant nummer! En veel leuker dan de basisversie die we al een tijdje kennen.

12. When The Dawn Of The Morning Comes

Over Trust gesproken! Deze gospel heeft dezelfde feel en lijkt in de verte ook op Baby I’m A Star. Fantastisch nummer!

13. Witness 4 The Prosecution (version 2)

Op bootlegs lag het tempo van deze tweede versie altijd veel hoger. Ik moet er nog steeds aan wennen…

14. It Be’s Like That Sometimes

Prachtig nummer dat in gevoel en timing van tekst aan Eye Know doet denken.

THE VAULT 3

1. Emotional Pump

Dit nummer schreef Prince voor Joni Mitchell. Ik ben heel benieuwd hoe het had geklonken als zij het had gezongen. Die blazerspartij vond ik altijd wat gezapig klinken, maar nu ik het nummer in context van deze box wat vaker hebben gehoord, blijkt het een enorme oorwurm.

2. Rebirth Of The Flesh (with original outro)

Op Crystal Ball liep Rebirth of the Flesh over in Play In The Sunshine en daardoor sneuvelde een stukje van het outro. Nu in zijn totaliteit te horen!

3. Cosmic Day

Geweldig nummer! We kenden alleen de eerste twee minuten, maar daarna gebeurt er nog zoveel meer. Een voorloper van The One U Wanna C.

4. Walkin’ In Glory

Opgenomen op dezelfde dag als Bob George en duidelijk bedoeld als spirituele tegenhanger. Geweldig om te horen hoe de uitloop uiteindelijk 2 Nigs United 4 West Compton is geworden. Het had tof geweest als ze The Black Album als geheime veertiende plaat erbij hadden gestoken, want er zit zoveel overlap tussen die plaat en SOTT.

5. Wally

Nog mooier in perfecte kwaliteit!

6. I Need A Man
7. Promise To Be True
8. Jealous Girl (version 2)
9. There’s Something I Like About Being Your Fool

Deze vier nummers schreef – of haalde hij uit de kluis – voor Bonnie Raitt. Haar versie van I Need A Man circuleerde al op bootlegs, maar Prince zingt het nummer met zoveel meer humor. De blazerspartij was al te horen in Controversy tijdens de Parade tour; later recycle Prince hem voor de live versie van Kiss tijdens zowel de Sign O’ The Times als de Lovesexy tour. Promise To be True circuleerde nog niet en is een heel vrolijk, optimistisch nummer. Twee minuten van Jealous Girl circuleerden al, maar het nummer gaat nog drie minuten langer door. Geweldig om Prince vanuit het perspectief van een jaloerse vrouw te horen zingen. En wat een lekker experimenteel einde! There’s Something I Like About Being Your Fool stamt oorspronkelijk uit 1981 en heeft dezelfde reggae-feel als If It’ll Make U Happy (van 1999 Super Deluxe). Met vette gitaaruitloop!

10. Big Tall Wall (version 2)

De bootlegversie klonk altijd nergens naar. Zo fijn om dit geweldige nummer in perfecte kwaliteit te hebben.

11. A Place In Heaven (Lisa vocal)

Deze versie is 12 seconden korter dan de versie met Prince op zang. Daarnaast zitten er verschillen in de mix. De beat heeft hier een aangenaam galmpje. Maar wie zingt hem nou mooier? Ik ben er niet over uit, dus maar goed dat ze er alle twee op staan.

12. Wonderful Day (12” mix)

Een 12″ mix van een nummer dat nooit op 7″ terecht is gekomen. Hoe bijzonder is dat!

13. Strange Relationship (1987 Shep Pettibone Club Mix)

Shep gaat los met orchestra hits, zoals in al zijn briljante mixen uit de jaren tachtig. Geweldig!

Wat missen we nog?

Het had tof geweest als de nummers uit deze periode die uiteindelijk op Crystal Ball (1998) terecht zijn gekomen, op deze box hadden gestaan. Ik heb het dan over Crystal Ball, Dream Factory, Movie Star, Crucial, Last Heart, Make Your Mama Happy, Good Love en Feel U Up. Dat geeft een nog completer en veelzijdiger beeld van deze periode. Helaas is dat niet gelukt door een rechtenkwestie.

Verder nam Prince in de Sign O’ The Times-tijd nog deze nummers op: Conversation Piece (12 januari 1986), Fun Love (11 maart 1986), Twosday (11 maart 1986), Frustration (10 mei 1986), Boy U Bad (11 mei 1986) en Ponyride (26 december 1986). Van deze nummers kennen we alleen Conversation Piece, een luchtige jam die werd opgenomen op dezelfde dag als Last Heart, met een baslijn die iets wegheeft van de Sign O’ The Times baslijn. Over Twosday weten we niks; van Fun Love is bekend dat Clare Fischer het heeft gearrangeerd; Frustration nam hij op dezelfde dag als If I Could Get Your Attention op; Boy U Bad op dezelfde dag als It en het waarschijnlijk instrumentale Ponyride zit qua opnamedagen tussen U Got The Look en Wally.

Daarnaast missen we natuurlijk nog heel veel nummers die hij in deze periode voor anderen schreef, zoals And How, Telepathy, Yo Mister, If I Could Get Your Attention en Violet Blue. Maar die komen vast ter zijner tijd op een Originals II. Kortom: wat een geweldige box! Veel lof aan iedereen die hier aan mee heeft gewerkt!

Lars Meijer