kwadratuur review: here is the night
De Nederlander Lars Meijer moest nog een elektronisch eitje uitbroeden dat totnogtoe onaangeroerd was gebleven: eentje waarin synthpop en new wave-invloeden zijn diepgelaagde laptopmuziek mochten vervoegen. Het gevolg is het project Hunter Complex, waar de gratis te downloaden ep Here Is the Night alvast een eerste voorsmaakje weggeeft. Een kleine handvol onherkenbare remixen van labelvrienden als Garçon Taupe, Coen Oscar Polack en Spoelstra zorgen niet enkel voor een extra diepgang, maar ook een grote diversiteit die ook de kunde van de remixers aardig in de verf zet.
Over de audio
Single Here Is the Night zelf is een typisch speeltje van Meijer: eentje waarbij hij op de dunne touw balanceert tussen commerciële 80’s popingrediënten en hoog geavanceerde elektronica. Synthesizertunes die liever niet dan wel teruggehoord worden, een oppervlakkig disco-elektro ritme en tenenkrullend handgeklap vormen een totaalbeeld waarvoor de dertiger met donkere stem de luisteraar toefluistert. Gelukkig heeft Hunter Complex deze track ook boordevol details, minuscule inhoudswijzigingen en extra aansporende patronen gestoken. Wat op het eerste gehoor, mede dankzij enkele vreemde melodiesprongen, vrij akelig en lelijk overkomt, blijkt dus begenadigd met een zorgvuldig uitgedokterd totaalbeeld waarmee dit plaatje helemaal thuis hoort in de Narrominded-stal.
Johan Giglot
kindamuzik review: various artists – kamp holland
Het Utrechtse label Enfant Terrible gaf als een van de eerste een hernieuwd podium aan de pioniers van de minimale elektronica, proto-electro en avant- of experimentele pop. Dit gebeurde veelal in de vorm van het uitgeven van uit archieven opgeduikelde historische opnamen. Met een eerdere compilatie liet het label echter al zien ook zijn voelsprieten in het heden te hebben, hetzelfde geldt voor het tekenen van de Zweedse klasbak-act Agent Side Grinder.
Dat Enfant Terrible ook de tegenwoordige tegencultuur van voornamelijk minimal elektronica een warm hart toedraagt en voorwaarts wil helpen, blijkt met de release van de dubbel-lp Kamp Holland. Niet minder dan zestien Nederlandse undergroundacts geven acte de présence. De verzamelaar trapt af met de new rave-achtige elektropop van Lesbian Mouseclicks (waarvan eindelijk een eerste eigen release verschijnt deze maand: de ep Low Dig Recording Sessions). Distel zwelgt in vervaarlijk beklemmende angstpopsferen, Hadewych heeft zich laten inspireren door Einstürzende Neubauten en liefhebbers van 8-bit blieps komen bij Neurobit aan hun trekken.
Opvallend genoeg is Kamp Holland een rijkgeschakeerde waaier waarin de kwaliteit nooit aflaat en allesbehalve een van de hak op de tak springende lappendeken. Sterker: waar de gepresenteerde talenten zich hebben laten inspireren door de voorhoede die Enfant Terrible eerder uitbracht, voeren zij samen genomen een coherente klank ten tonele die als eigen aan het label gekenschetst moet worden. Van nerdy navelstaarderig tot ziedende breakcore, van industrieel tot dromerig en trippy vervoerend, zoals in het afsluitende Goldfrappachtige wiegelied van Treasure of Grundo, presenteert Enfant Terrible hier niet alleen een Oranjeselectie om fier op te zijn, maar geeft het label zichzelf vooral een gezicht in het heden.
Sven Schlijper
live: hours (disko resistencia, db’s utrecht – june 19 2010)
compilation: various artists – kamp holland (2lp)
release date: june 19 2010
format: 2lp
label: enfant terrible
info
Enfant Terrible was one of the first labels to give recognition and attention to the pioneers of minimal electronics / proto-elektro / avant-garde pop / experimental pop music from the late 1970’s and early 1980’s. Next to that it is one of the few labels in this field of music that truly invests in the development of new talents in this music tradition. In short: Enfant Terrible has been mapping the field of this counter culture and contributing to its development since the very start of its activities.
But in this world of followers and copycats we have an agenda of our own. We go furthur and dare to move into new territories. Both when it comes to content and ways of organizing the business part we are at the forefront of independent music culture. We keep it real, stay ourselves and a hundred percent independent.
While Enfant Terrible for an important part has built the current niche of minimal electronics we also have always looked beyond rigid style definitions and established artists. All our compilation releases have been highly acclaimed for this.
The time is now… we go for the logical next step… supporting and contributing to the local music scene.
Kamp Holland is an overview of the current independent electronic music scene from Holland. Some of the artists on this compilation have been inspired by the music tradition we have been building. Others are inspiring Enfant Terrible in its current development. Always furthur we go…
This is the Royal Dutch Underground!
Continue reading compilation: various artists – kamp holland (2lp)
kwadratuur review: here is the night ep
Hunter Complex is één van de vele alter ego’s van Lars Meijer, medestichter van het befaamde Narrominded-label dat inmiddels reeds tien jaar kwalitatieve elektronica voorop plaatst. Na muzikale oefeningen als lo-fi popsongwriter (Larz), met hiphoptronica (Living Ornaments) of in het IDM-wereldje (Psychon) haalt de hyperactieve doe-het-zelver nu zijn voorliefde voor synthpop en new wave uit de jaren ’80 uit de kast. Als voorbode op een volwaardig album (dat inmiddels ook reeds het licht mocht zien), gooit Hunter Complex alvast deze gratis downloadbare ep op de markt, waarbij nummer Here Is the Night ook door bevriende labelgenoten onder handen wordt genomen.
Disco deuntjes, foute synths en Italian houseritmen: Meijer maakt er een sport van om met veel kitsch iets hips te maken. Denk aan Moroder die met Sister Sledge huwt en voor hun avondfeest OMD hebben gevraagd om de openingsdans te voorzien, maar dan anno 2010. Here Is the Night, de single die uit het titelloze debuut van Hunter Complex werd geplukt, balanceert in elk geval tussen hip en nep.
Garçon Taupe heeft de boel omgetoverd in een ritmisch potten- en pannenspel dat met enkele hoge fluittonen even richting etnische muziek neigt, maar later leentjebuur gaat spelen bij de oude Aphex Twin. Schuifelende elektroclashritmen en onderliggende, industriële baspulsen: de Cosmic Manifestation Mix zou als abstract maar smaakvol kunnen bestempeld worden.
Spoelstra doet in Another Version wat met overstuurde discotunes, metaalklanken en rock’n’roll-drumwerk: een nogal zware en moeilijke combinatie. Dan doet Coen Oscar Polacks Morning versie het een stuk kalmer aan met langzaam omrollende, ambienteske klanktapijten waarin een onaards diepe spoken-wordstem zich met natuur-, ruis en bruisgeluiden vermengt. Dit stukje erg uitgepuurd sfeerwerk biedt een kleine vijf minuten uiterst boeiende luisterelektronica.
Hunter Complex scoort uiteindelijk nog even voor open doel met een instrumentale versie van Fashion Street als extraatje. Live piano, gitaar en sexy sax gaan weer net niet in de fout door een soort van lounge souljazzgeheel te vermengen met complexe ritmeshuffles.
Dit elpeetje pakt uit met een goed half uur elektronische smaakmakerij die een gezonde glimlach met een hoog compositieniveau vermengt. Een prima gevoel voor melodie en diepgang in combinatie met een grote diversiteit maakt dat deze cd niet echt overkomt als een remixplaat, maar veeleer als een staalkaart van de Narrominded-artiestenstal.
Johan Giglot
eclectro review: various artists – kamp holland
Enfant Terrible is niet zoals andere Nederlandse labels. En zo zijn ook de Nederlandse artiesten die label eigenaar Martijn van Gessel heeft verzameld, niet zoals anderen.
Om de vergelijkingen alvast achter de rug te hebben: deze artiesten zijn niet ‘west coast’. Ze komen overduidelijk niet uit de stal van Lomechanik, Sending Orbs of Delsin, en erbij in slaap vallen lukt al helemaal niet. Al leunen ze wat naar het experimentele geluid van Narrominded (twee artiesten van de compilatie komen daar vandaan), of naar de rauwheid van Eat Concrete, loop je ook daar op een dood spoor. En toch is de cover voorzien van een Hollands bloemenveld – tenminste, daar ga ik voor het gemak even vanuit – en laat de titel van het album geen twijfel. Maar als dit Kamp Holland is, waar staat dat kamp dan?
Don’t Let Them Know van Bakeliet knalt. Het nummer stuwt vooruit, en is moeiteloos sfeervol – zelfs op slechte speakers. Distel pruttelt introvert in papa’s geheime zolderkamer, maar verveelt niet. Neurobit ligt misschien nog het meest in het verlengde van de ‘Nederlandse traditie’: melodieus, open, wijd. Tijdens Pornologic doet de nostalgie het hart zinken (op een goede manier), maar net als hij voorgoed onder dreigt te gaan, is daar de kinderelectro van Staatseinde. Ruimtevaart Vooruit is slim, grappig, maar misschien niet veel meer.
Hunter Complex zet – alweer – een sterke track neer. Rond twee minuut twintig dendert Desert richting het Euro Song Festival, om met hetzelfde gemak weer te vervallen in die blitse pop wave die we van hem kennen. Ik krijg het maar niet uit mijn hoofd dat Hunter Complex het alter ego is – of eigenlijk, zou moeten zijn geweest – van Sting.
Om te zeggen dat Allégement, (Milligram Retreat) voelt als een hedendaagse Palais Schaumburg gaat wat ver, maar die invloeden uit de Neue Deutsche Welle zijn er zeker – zowel de avant garde hakkeligheid als de prachtige dansdeuntjes. De vocals halverwege zijn erg fraai. Puik werk!
En dat geldt eigenlijk voor de hele release. Enfant Terrible bewijst niet alleen internationaal te kunnen scoren, maar ook een vinger aan de pols te hebben van de Nederlandse electronica. Van Gessel presenteert een groep artiesten die (niet allemaal!) binnen de ‘gevestigde’ Nederlandse scene in de periferie zitten. Ik ben benieuwd of ET ze daar uit kan helpen.
Evelyn Austin
theoploeg.net review: various artists – kamp holland
Enfant Terrible bundelt Nederlands elektro-talent
‘Als wij retro uitbrengen? Dan wordt er tegenwoordig alleen maar retro uitgebracht’ is een gevleugelde uitspraak van Martijn van Gessel, labelmanager van Enfant Terrible. Hij heeft een punt. Toch is zijn label in Nederland een belangrijke kracht achter de huidige minimal electro-hausse. En spreekt, met het Zweedse Agent Side Grinder onder contract, international een aardig woordje mee. Met dubbellaar Kamp Holland geeft het platenlabel nu de ruimte aan Nederlands talent.
Dat doet Enfant Terrible goed. Zeker in een muzikaal landschap waar investeren in nieuw talent niet meer vanzelfsprekend is. Overleven als klein, enthousiast en toegewijd label kan alleen door een niche op te zoeken. Die heeft Enfant Terrible gevonden. Met succes. Het siert eigenaar Van Gessel dat hij zoekt naar meer. Actief investeren in talentvolle muzikanten en bands, bijvoorbeeld. Juist dat is belangrijker dan ooit. Door de overvloed aan nieuwe muziek wordt het steeds lastiger om écht onbekende muziek te ontdekken. Zeker in Nederland, waar de traditionele en nieuwe media traditioneel weinig aandacht heeft voor marginale cultuur.
Enfant Terrible ontgint een deel van de tegencultuur en brengt de vondsten naar een select publiek van liefhebbers. Het samenstellen van Kamp Holland moet monnikenwerk zijn geweest. Enfant Terrible is de afgelopen jaren immers een kwaliteitskeurmerk geworden voor proto-elektro, avantgardepop en experimentele popelectro. Hoe dan het kaf van het koren te scheiden? Loopt er, kortom, wel genoeg talent rond in Nederland?
Ja, is het antwoord. Kamp Holland bulkt van het talent. Enfant Terrible rekt er ook de grenzen van de eigen niche mee op. Zo flirt Autonon in Not For Immortals overduidelijk met breakcore en negentiger jaren rave en is Slaapstaking van Puin + Hoop spannende analoge noise. Anders, maar dat stoort niet. Ook, inmiddels bij de liefhebber bekende namen als Distel, Hunter Complex en Hadewych (hallo Einstürzende Neubauten!) kleuren Kamp Holland aangenaam oranje.
Grootste verrassing? De ritmische bliepgekte van Peter Quistgard die klinkt als een soort analoge, melodieuze industrial. Noemt ie zelf trouwens Toy Muzak, die stijl. Mooie staalkaart van een opbloeiende Nederlandse tegencultuur dus. Ben er snel bij. Kamp Holland verschijnt enkel op twee plakken vinyl, in beperkte oplage.
Theo Ploeg
original article
flyer: narrominded 10 year anniversary tour, worm, rotterdam – july 3 2010
pictures: narrominded 10 year anniversary tour, bazart, den haag – june 12 2010
