subjectivisten / caleidoscoop review: heat

press,

hunter complex - heat frontDe laatste paar jaren grijpen steeds meer bands terug naar de jaren 80. Dat komt aan de ene kant denk ik door die heerlijke, ijzersterke en typerende melancholische sound uit die tijd en deels ook om de nostalgische hang ernaar. Er is gewoonweg veel om naar terug te blikken. Wat de hedendaagse bands onderscheidt van de bands van weleer is een bredere muziekkennis en betere apparatuur, waardoor het nooit echt gedateerd klinkt. Overigens zijn niet allen hoogvliegers. Het Nederlandse toonaangevende, klasse label Narrominded stapt in 2010 ook in die moderne trein naar het verleden. Dat doen ze met Hunter Complex en het gelijknamige debuut. Bepaald geen Fyra, want de tijd staat niet stil. Het is een nieuw project van Lars Meijer, één van de oprichters van het Narrominded label en tevens actief als en in de formaties Larz, Living Ornament, Psychon en Psychon Troopers. Deze veelzijdige muzikant beweegt zich doorgaans in de meer abstracte elektronische vaarwateren, maar toont met zijn Hunter Complex aan ook op voortreffelijke wijze uit de voeten te kunnen met vintage sounds gestuurde synthpop vol wave invloeden. Gedateerdheid tot moderne kunst verheven. Trouwens, van een oude, gerijpte wijn heeft toch niemand het over de leeftijd maar juist over de smaak en kwaliteit?
Nu is hij drie jaar later eindelijk terug met zijn tweede album Heat, waar hij weer net zo smaakvol te werk gaat als op zijn debuut (al doet de cover een Americana werkje vermoeden). De vintage synthesizers staan weer volledig in dienst om een eerbetoon aan het verleden te brengen en op hedendaagse wijze te schitteren. Simpelweg gezegd krijg je een heerlijke en bovenal spacy en psychedelische mix van synthpop, wave, krautrock en licht experimentele muziek. Je hoort op afwisselende wijze artiesten en bands als Joy Division, Kraftwerk, Jan Hammer, Clan Of Xymox, Simple Minds, Suicide, He Said, Wire, OMD, New Order en Depeche Mode de revue passeren. Lars weet er zijn eigen draai aan te geven, maar met behoud van de droefgeestigheid en nostalgie van weleer. 47 minuten lang weet hij uiterst pakkende muziek te brengen, die je stevig in de houdgreep neemt. Het is niet alleen bijzonder mooi, het is tevens een schitterende beschouwing geworden op van alles wat geweest is; het duistere verleden op eigenzinnige wijze in het zonnetje gezet. Muziek om bij te dagdromen, je te bezinnen en gewoonweg intens van te genieten. Ook zijn zang klinkt als een ervaren gids door de tijd heen. Het is een filmisch, tot de verbeelding sprekend en wonderschoon geheel geworden, dat iedere melancholicus zal aanspreken. Steengoed en bepaald niet van het Stenen tijdperk dus. Hete nu-nostalgie met een verslavende uitwerking. Het zou daarom ook prima op dat moderne medium, de compact disc, passen. Maar goed dat is wellicht toekomstmuziek. De tweede van Hunter Complex is wederom een fantastische plaat geworden.

Jan Willem Broek

original article

incendiary magazine review: heat

press,

hunter complex - heat frontI wasn’t going to review this record as I did the promo copy for it on the Bandcamp page, the fee being free vinyl. So I feel a bit weird in reneging on my intention to let this release slip by the Incendiary searchlight. Add the fact that Hunter Complex is Lars Meijer who is the label boss of Narrominded, who – guess what – release Hunter Complex and you may start to wonder if this is some elaborate stitch up by the pair of us.

How we tie ourselves in knots, eh? It just goes to show how things roll in these straightened times.

And I’m not sure whether you can take my word for how good this LP is, as I suspect the review may sound a bit forced in trying to find yet more positive things to say, (albeit in a more personal manner), but I’ll try.

In essence this is a devotional record, a fan boy record. In looking to add soundtrack films like Capricorn One and Midnight Crossing you suspect that Lars Meijer just can’t get enough of that late 70s early 80s habitus, can’t squeeze enough emotional juice from an era where technology seemed mysterious, something to be allied with, to be used and recalibrated back, through a human filter. Certainly not the all crushing life-sapping behemoth it seems to be today.

This future / past dichotomy is very strongly felt in the music on Heat, and maybe mirrors the feeling of quaintness (and resultant stasis) that all these 70s and 80s flicks seem to show now, at any rate in their rendering of a dystopian future. Tracks like Hours and Room feel static, trapped, almost on emotional rewind, but luckily that adds a lot of menace to what could be quite straightforward regurgitating of an era’s sound; the sort of ironic period pieces we are often bombarded with nowadays. Room could – if handled wrongly – sound like the worst kind of Depeche Mode mash up. Meijer uses a plethora of vintage synths so the crime could easily be compounded.

Maybe Hunter Complex are serial sentimentalists. A lot of the tracks do have a marked sentimental edge, like Serious Glass or the brilliant Space, which nabs Seeing Out the Angel’s key pattern from the Minds’ Sons & Fascination. The melodies are set high in the gantry, using high register synth washes, punctuated by the odd stab of beat or staccato rhythm. It does sounds (superficially) like the stuff John Maus does, but without his breast beating. There’s an element of Dutch netjes about this LP, something that wouldn’t sit well with Mr. M. But there again there’s an expansiveness which, when allied to the clinical, soi distant elements, becomes much more than the sum of its parts; the opening segment of Highway Hipgnosis is a fab example.

Listen in.

Richard Foster

original article

vital weekly review: heat

press,

hunter complex - heat frontSometimes I worry that time goes by so quick. It’s been really three years since I reviewed the eponymous CD by Hunter Complex, also known as the solo project of Lars Meijer, whom I know as the friendly boss of Narrominded, and as a boss not narrow minded at all. Three years. God. I enjoyed that CD, even have it on my ipod, I think, and here’s a new LP. In an edition of 200 copies only, 100 on black vinyl and 100 on transparent vinyl. It’s crisis everywhere, I was thinking, as this should, technically, be an album that one could sell pretty well. Hunter Complex plays electronic music with a strong pop edge. And I say that because I don’t want to write: Hunter Complex plays electronic pop music. Meijer uses a bit of vocals, occasionally and moved to the background of the piece, but it’s the instrumental music that is important and hence, perhaps, as such less ‘pop music’. If anything, Hunter Complex looks for the early 80s to find it’s sources for inspiration. Italo, Morodor, elektro, Simple Minds. Erm, Simple Minds? Apparently some keyboard lines are straight of Sons and Fascination, which I missed I guess, even when the Simple Minds are on of my favorite all-time bands – from all periods actually. The front cover also read like a catalogue of 80s apparatus: Linn Electronics, TR 707, TR 505, PPG Wave, Yamaha DX 7. That gives this record a certain aura of being dated, and that’s perhaps exactly what I like about it. That whole 80s feel is what makes this record strong, not necessarily each track, but the total sum of music, instruments used, video stills used on the cover and perhaps even Meijer’s singing. Not particular strong, but such was the way back then. A very pleasant record, highly entertaining. Great value!

FdW

original article

bleep review: heat

press,

hunter complex - heat frontLars Meijer’s 2010 debut for Dutch indie label Narrominded showcased a new brand of synthpop, where radio-ready melodies are incorporated into cutting edge production. This sophomore album shows him even more comfortable with that format, dropping John Carpenter influenced keyboard noir (Serious Glass), analogue slabs with goth poetry lyrics (China Rain) and goose-bump guaranteeing synth arpeggios (Daylight).

original article

kicking the habit review: heat

press,

hunter complex - heat frontHet Nederlandse Narrominded heeft weer heel wat moois op de planning staan de komende tijd, te beginnen met een nieuwe plak vinyl met retrofuturistische synthpop van het Haarlemse Hunter Complex. Heat heet de plaat, opvolger van het zelfgetiteld debuut uit 2010. En wij hebben de eer om het titelnummer en opener van de plaat te mogen premièren. Waarom? Omdat we meteen verslaafd zijn aan de meditatieve synthscapes met galmende zang en nerveuze beats op Heat.

Knap is ook hoe de onderkoelde elektronica en synths nog eens effectief extra vaart krijgen vanaf 1:20 en hypnotiserend op je inwerken. Heat staat vol van zulke filmische, mysterieuze spacepop met licht onheilspellende ondertoon waar je naar blijft terugkeren. De cover van de plaat past wat dat betreft perfect: al snel vraag je je af wat er in hemelsnaam aan de hand is met die schijnbaar gestrande auto in dat ruige, verlaten landschap van de normaal zo weidse woestijn.

Heat verschijnt op 30 augustus via Narrominded als gelimiteerde LP van 200 stuks met 100 exemplaren op transparant oranje vinyl en 100 exemplaren op zwart vinyl. Op diezelfde avond wordt de plaat gepresenteerd (samen met die van Rooie Waas) in De Nieuwe Anita, Amsterdam. Narrominded heeft nog veel meer moois op de planning voor de komende maanden, houdt het label dus vooral goed in gaten.

Barry

album: heat (lp / digital)

discography, , , , , , , , , ,

hunter complex - heat frontrelease date: september 6 2013
format: lp / digital
label: narrominded

info

Heat is the new LP from Holland’s Hunter Complex, a record that looks to balance a functional (and very Dutch) ‘utility pop’ with a whole host of disturbing hints and suggestions. It’s a slightly unnerving listen, despite its attractive and powerful sweeps of melody. Recorded between 2010 and 2012, Heat manages – often very successfully – to persuade the listener that they’re tuning into a strange mix of Moroder’s film scores and ‘81-‘82 era Simple Minds. Digital synths, like the Roland D-50 and Yamaha DX7, give everything a suitably ‘period feel’. And the keys on Space are straight off Sons and Fascination, for example. Severed Heads covering China Crisis? Chris and Cosey making symphonic advert music in downtown LA? We can but dream.

But enough comparisons. Despite the LP wearing its sources of inspiration on its sleeve, and despite the fact that our descriptive narratives have (inevitably) to follow suit, it’s a seductive listen. Queasy, paranoid synth washes, rich, gloopy bass tones and weighty electronic stabs of rhythm drive the music on. The record’s got a feel of Stalker about it; cinematic, a taste of future-past served up on a plastic plate. Joep van Lieshout’s vision for communal living maybe, or a future that’s just out of reach, probably because it never escaped being imaginary.

Continue reading album: heat (lp / digital) →