Hunter Complex is een band die bestaat uit Lars Meijer en een hele hoop synthesizers. In 2010 verscheen zijn debuutalbum en in september dit jaar de opvolger Heat. De muziek van Hunter Complex neemt je terug naar de jaren 80, al geeft Lars zelf aan dat zijn muziek allesbehalve retro is. Overigens moet je niet raar opkijken als je over een paar jaar bij de closing credits van de nieuwe cinemaknaller ineens zijn naam voorbij ziet komen, want stiekem zegt hij beter soundtracks te kunnen maken dan Junkie XL.

Noisey: Toen je Hunter Complex begon zei je dat het tijd was dat synthpop en muziek uit de 80-ies weer terug komt. Het is het jaar 2013, waarom?
Lars: Ik mis in de huidige popmuziek een beetje een weemoedig randje, dat had je in de jaren 80 veel meer. Nu heb je al die singer-songwriters die zeuren over hun liefdesleven en over hoe kut ze het hebben, dat vind ik allemaal niet interessant. Ik luister liever naar muziek die me vertelt over iets dat ik niet ken. Muziek moet een ontsnapping zijn.

Wil je de oude new wavers weer een warm gevoel geven?
Daar ben ik echt totaal niet mee bezig. Als je over je doelgroep gaat nadenken kan je beter ophouden met muziek maken. Bovendien gebruik ik alleen een paar synthesizers uit 80’s, de rest maak ik op een computer. Ik sta met beide benen in het nu.

Ik was al bang dat je ging zeggen dat vroeger alles beter was.
Nee, en dat was het gelukkig ook helemaal niet. Nu hebben we bijvoorbeeld internet waardoor je veel makkelijker aan toffe muziek en films kan komen. Ik ben helemaal niet zo retro, maar maak gewoon muziek die ik altijd al heb willen maken en trek me niet veel aan van de trends.

Wat is volgens jou het grootste verschil tussen je debuutalbum en Heat?
Ik zing minder, en de tekst heeft nauwelijks nog betekenis. De vocalen dienen steeds meer als klanken in plaats van dat ze iets betekenen. Mijn volgende plaat ga ik denk ik helemaal instrumentaal doen. En Heat is veel minder synthpop, het is meer synthesizermuziek.

De EP heeft een bijzondere albumhoes. Een gemiddelde zaktelefoon van tien jaar geleden maakt nog een scherpere foto. Wat stelt de hoes voor?
Haha, ik heb nog een oude beeldbuis en dit is een foto die ik heb genomen van mijn beeldbuis. Daardoor zie je nog de korreligheid en dat zorgt voor een soort filter, die ook over mijn muziek heen zit. Het is een still uit de film Flashpoint uit 1984.

Is het een droom om ooit de soundtrack voor een film te maken?
Ik zag laatst een bericht dat Junkie XL de muziek gaat maken voor de nieuwe Mad Max en dan ben ik wel echt een beetje jaloers. Waarschijnlijk maakt hij er ook weer een pompeus, zwaar aangezet ding van. Dan denk ik: dat kan ik veel beter. Een spaarzame, minimalistische soundtrack zou veel beter werken. Daarom zou ik graag voor een film van Duncan Jones de soundtrack willen maken. Zijn films zijn ook heel verhalend en een beetje unheimisch.

Er komen nog meer films aan bod in jouw nieuwe video die we nu releasen. Wat gaan we zien?
Het is een compilatie van een aantal films uit de jaren 70 en 80 die door elkaar gesneden zijn en zo een nieuwe verhaal vormen. Er zit heel veel geweld in en het is best een lief liedje dus dat contrast is leuk. Zo wordt geweld mooi.

Remmelt Heltzel

original article